هدف اصلی از این مقاله آن است که با توجه به افق ترسیم شده برای توسعه صادرات بر اساس اطلاعات تجاری طی دوره 1379- 1385 نشان دهیم که در طول سال های مورد بررسی، کدام زیربخش های صنعتی در صنایع پوشاک و نساجی توانسته اند بهترین عملکرد را از منظر شاخص های تجاری و جایگاه بازار داشته باشند. این تحقیق یک مطالعه اسنادی و کتابخانه ای بوده که در آن از شاخص های مزیت نسبی آشکار شده، شاخص تحلیل سهم بازار و پلان تجاری در راستای تحلیل بازار این محصولات استفاده شده است. با توجه به بررسی های صورت گرفته صنایع «نخ دارای %85 یا بیشتر، پشم یا موی نرم حیوان»، «نخ چند لایه کابله، با حداقل %85 الیاف غیریکسره»، «پارچه تار و پود باف، چاپ شده با کمتر از %85»، «نخ و طناب کائوچوئی، پوشانده شده با منسوج»، «لباس به صورت دست، مردانه یا پسرانه، کشباف»، «ژاکت و ژاکت ورزشی، مردانه یا پسرانه، کشباف» و «شال، اشارپ، دستمال گردن، چادر و روسری، مقنعه» از دارای بهترین عملکرد در زمینه شاخص های تجاری بوده اند. مضاف بر این، بیشتر زیربخش های صنعتی مرتبط با پوشاک و نساجی حضور فعالی در بازارهای عراق، افغانستان، ترکیه، امارات متحده عربی و آسیا میانه داشته اند.

هدف اصلی این مقاله بررسی اثر نوآوری بر سهم بازار در صنایع نساجی، چرم و پوشاک ایران (کدهای 4 رقمی) است. مطابق ادبیات سازمان و اقتصاد صنعتی، رابطه بین نوآوری و سهم بازار به صورت غیرخطی و به صورت U معکوس است. این رابطه در ادبیات به فرضیه شومپیتر معروف شده است. در این مقاله تلاش شده است با استفاده از داده های مربوط به کارگاه های صنعتی 10 نفر کارکن و بیشتر نساجی، چرم و پوشاک ایران با کد چهار رقمی طی سالهای 1374-1386 فرضیه شومپیتر به بوته آزمون گذارده شود. برای این منظور از روش غیرخطی LSTR (روش رگرسیونی انتقال ملایم لجستیک) برای تخمین مدل استفاده شده است. نتایج این مطالعه حاکی از وجود رابطه غیرخطی بین نوآوری و سهم بازار در صنایع نساجی، چرم و پوشاک ایران است. تشویق و حمایت دولت از فعالیت های نوآورانه در صنایع نساجی، چرم و پوشاک ایران، به منظور ارتقاء سهم بازار بنگاه های فعال در صنایع مذکور، مهمترین توصیه سیاستی این مطالعه است. علاوه بر این، غیرخطی بودن رابطه بین سهم بازار و نوآوری در صنایع نساجی، چرم و پوشاک ایران بیان گر آن است که حد بهینه ای از هزینه های تحقیق و توسعه وجود دارد که سهم بازار صنایع مذکور را حداکثر می کند.

محصولات و فرآورده  های پتروشیمی از جمله کالاهایی هستند که صادرات آنها در پی سرمایه گذاری های قابل ملاحظه  دولت طی چند سال اخیر، تا حدود قابل توجهی در سبد صادراتی کشور جای گرفته است. واحد های تولید کننده اینگونه اقلام بدلیل فراهم بودن عوامل تولیدی فراوان و تکنولوژی وارداتی در دسترس و نیز علاقه مندی سرمایه گذاران خارجی در سرمایه گذاری این بخش از اقتصاد، از سود دهی نسبتا بالایی برخورد ار هستند. با توجه به این امکانات در کشور ضرورت دارد، استراتژی توسعه صادرات محصولات مورد نظر نیز مشخص شود تا بر اساس آن راهبر دهای عملی جهت صادر کنندگان و نیز مسئولین امر در برنامه  ریزی بازرگانی کشور ارائه گردد. مقاله حاضر ضمن بررسی بازار های هدف محصولات منتخب پتروشیمی کشور، پاسخگوی سئوالات ذیل می باشد:ک ایران در کدامیک از فرآورد ه های صادراتی مربوط به پتروشیمی دارای مزیت می باشد؟ک طرف های تجاری ایران در خصوص فرآورد ه  های پتروشیمی تا به حال چه کشور هایی بوده اند و آیا صادرات به این کشور ها از درجه ثبات بالایی برخور دار بوده است؟ک عمده ترین بازار های هدف صادراتی محصولات پتروشیمی ایران کدامند؟ک چه فرصت ها و تهدیداتی برای اقلام صادراتی ایران در بازار های جهانی وجود دارد؟مقایسه نتایج اولویت بندی بازارهای هدف با آنچه که در سالهای گذشته رخ داده، نشان می دهد که تفاوت قابل ملاحظه ای ما بین بازارهای بالقوه و بالفعل وجود دارد، بدین معنی که بازارهای هدف بالقوه عمدتاً بازارهای بالفعل نیستند. از جمله دلایلی که می توان جهت این تفاوت ها ارائه نمود، این است که صادرات تا به حال در چارچوب یک استراتژی بازاریابی مدون واصولی صورت نگرفته و عمدتا موردی و متأثر از روابط سیاسی و دیپلماتیک کشور با کشورهای خریدار بوده است. این در حالی است که در اکثر کشورهای خاورمیانه، تولید و صادرات محصولات پتروشیمی از طریق شرکت های چند ملیتی صورت گرفته و نهایتا از مزایای بازارهای انحصاری و شبه انحصاری برخوردار گردید ه اند. از این گذشته، کیفیت محصولات این شرکت ها نیز به سبب برخورداری از تکنولوژی بالا در حد استانداردهای جهانی بوده، به طوریکه صادرکنندگان به راحتی توانسته اند بخش عمده ای از بازارهای جهان را به خود اختصاص دهند.بنابراین، کشورهایی که بازار آنها به عنوان بازارهای هدف ایده آلی جهت محصولات مزیت دار ایران پیشنهاد گردیده، با این شرایط قابل تأیید می باشند که اولا محصولات از کیفیت بالایی برخودار باشند که این خود می طلبد تا تولید با تکنولوژی مدرن و به روز جهانی صورت گیرد. ثانیا صادرات در قالب یک استراتژی بلند مدت توسعه صنعتی و نهایتا یک استراتژی توسعه صادرات و بازاریابی به انجام برسد.

با توجه به اهمیت زنجیره تأمین سبز و حفاظت از محیط زیست، توجه به نوسانات تقاضا در زنجیره تأمین و پیش بینی عوامل مؤثر بر آن و کاهش این نوسانات می تواند کارآمدی زنجیره تأمین سبز را به حداکثر برساند. عدم توجه به زنجیره تأمین سبز می تواند پاسخ گویی نامناسب به نیازهای مشتریان و عدم رضایت را به همراه داشته باشد. هدف از انجام پژوهش بررسی عوامل اثرگذار بر استقرار زنجیره تأمین سبز در صنعت نساجی و پوشاک استان یزد است.پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی بوده و شیوه گردآوری داده های آن از نوع توصیفی می باشد و به صورت پیمایشی انجام شده است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات در ابتدا، با استفاده از پرسش نامه مقایسات زوجی از نظر خبرگان اقدام به تعیین ابعاد مؤثر بر استقرار زنجیره تأمین سبز شده و در ادامه اقدام به تعیین روابط با استفاده از مدل سازی ساختاری تفسیری نموده و در انتها به منظور تأیید مدل به دست آمده، از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. در نتایج حاصل از رویکرد مدل سازی ساختاری تفسیری مشخص شد که مدل به دست آمده در بعد اقتصادی شامل سه سطح و در بعد اجتماعی و محیطی دو سطح است. در بعد اقتصادی میزان ارزش ایجاد شده برای مشتری در سطح اول و عوامل میزان بازگشت سرمایه، میزان کاهش هزینه ها و میزان سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه سبز در سطح دوم و عوامل میزان طراحی محصولات سبز با حداقل هزینه و تأمین مالی برای محصولات جدید سبز در سطح سوم قرار می گیرند. ابعاد سطوح پایین تر به عنوان زیرساخت و بنیان عوامل بالاتر در نظر گرفته می شوند.

در این مطالعه با استفاده از مدل تعادل عمومی، اثر کاهش نرخ تعرفه کالاهای وارداتی بر سطح اشتغال و نرخ دستمزدها ارزیابی شده است. نتایج نشان می دهد با کاهش نرخ تعرفه کالاهای وارداتی، سطح اشتغال افزایش می یابد و با توجه به این که با کاهش بیش تر نرخ تعرفه کالاهای وارداتی، نرخ رشد دستمزد نیروی کار ماهر از روند نزولی برخوردار گشته است، بنابراین آزادسازی تجاری سبب کاهش نابرابری دستمزدها می گردد. هم چنین یافته ها نشان می دهد به دنبال کاهش بیش تر نرخ تعرفه کالاهای وارداتی بخش صنایع غذایی، پوشاک و نساجی، اشتغال کل و نیز سطح اشتغال نیروی کار غیرماهر کاهش یافته و از آنجا که نرخ رشد دستمزد نیروی کار ماهر به دستمزد نیروی کار ساده با کاهش بیش تر نرخ تعرفه ها از روند صعودی برخوردار شده، آزادسازی تجاری بیش تر در بخش صنایع غذایی، پوشاک و نساجی، منجر به افزایش نابرابری دستمزدها می گردد. حال آن که در اثر کاهش نرخ تعرفه کالاهای کشاورزی، سطح اشتغال کل و سطح اشتغال نیروی کار غیرماهر افزایش و نابرابری دستمزدها کاهش یافته است.

ادبیات کاربردی در بررسی الگوی تاثیر سیاستهای تجاری بر رشد اقتصادی، اساسا سعی بر این دارند که علیت ارتباط میان عوامل ایجاد کننده تجارت و رشد را تفسیر نمایند. هدف تحلیلهای تجربی، بررسی انتقادهای موجود در مورد ارتباط تجارت و رشد و بررسی شکافهای تئوریکی با توجه اساسی به محدودیتهای تئوریهای موجود است. مرور ادبیات کاربردی نشان می دهند که یک تحلیل واقعی از رشد اقتصادی می بایست در برگیرنده تمام تعیین کننده های رشد اقتصادی، از جمله کارآیی کل عوامل تولیدی (TFP)، ذخیره سرمایه و انواع سرمایه گذاریها باشد. ارزیابی ارتباط میان رشد اقتصادی و تجارت، بدون لحاظ نمودن اثرات سرمایه گذاری روی درجه باز بودن تجاری (به عنوان مهمترین عامل و فاکتور کلان) در تحت تاثیر قرار دادن رشد، امری غیر ممکن می باشد. منظور ما از تجارت، درجه باز بودن بخش کالایی اقتصاد بین الملل در صنایع موردنظر بوده، که ساختار و اهمیت آن در تعیین رشد ارزش افزوده هر بخش مدنظر است. الگوی آزمون فرضیه فوق به شرح زیر تبیین می گردد: «رابطه ای مثبت میان رشد ارزش افزوده و رشد نسبت شکاف تجارت در میان بخشهای مختلف صنعتی، موجود می باشد.» در این رابطه تحلیل توام مقطعی و سری زمانی از رابطه تجارت و رشد در دو صنعت مواد نساجی، پوشاک و صنعت کفش و کلاه طی دوره 1379-1367، مورد بررسی قرار خواهد گرفت. نتایج تجربی در صنعت مواد نساجی و پوشاک نشان می دهند که رشد قدر مطلق نسبت شکاف تجاری، عامل کاهنده برای رشد ارزش افزوده محسوب می شود. همین نتایج برای صنعت کفش و کلاه تایید می گردد. بنابراین رابطه مثبت میان رشد ارزش افزوده و رشد نسبت شکاف تجارت در دو صنعت یاد شده در ایران مشاهده نمی گردد.

جهانی شدن، پدیده ای است که بروز آن در عصر حاضر، موجب تغییر و تحولات زیادی در جنبه های مختلف شده است. جهانی شدن اقتصاد، به رشد وابستگی اقتصادی بین کشورها در سطح جهان و افزایش حجم مبادلات و نوع مبادلات مرزی کالا و خدمات و همچنین تسریع فن آوری اشاره دارد. با توجه به قدمت و اهمیت صنایع نساجی، پوشاک و چرم و امکان پیوستن ایران به WTO، بررسی اثر جهانی شدن بر این صنایع، ضروری به نظر می رسد.در این مقاله، برای اندازه گیری جهانی شدن از دو متغیر LIT (معیار سطح تجارت بین المللی) و IIT (معیار ادغام تجارت بین المللی) استفاده نموده و اثر جهانی شدن بر کارآیی فنی و صادرات صنایع نساجی، پوشاک و چرم (کد 32 ISIC) را مورد بررسی قرار داده ایم. توابع اقتصاد سنجی برارزش شده نشان می دهد که جهانی شدن، اثرات منفی برکارآیی فنی و صادرات صنایع نساجی، پوشاک و چرم دارد. جهانی شدن اقتصاد می تواند کارآیی فنی و صادرات صنایع نساجی، پوشاک و چرم، هنوز در روند مثبت جهانی شدن قرار نگرفته است و این صنایع در صورت عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی مشکل خواهد داشت.

طراحی و توسعه سامانه های سیستمی به دلیل پیچیدگی زیاد و کاربرد خاص آنها، بسیار هزینه بر و زمان بر است. از طرفی سامانه های سیستمی مشتریان خاص خود را دارند و به منظور فروش و بازاریابی اینگونه محصولات، استفاده از بازاریابی دهان به دهان (WOM)1 ضروری است. در کشور ایران، فاصله زمانی بین ارائه محصول به مشتری و درخواست و پذیرش مشتری برای خرید سامانه های سیستمی بسیار زیاد است. این امر منجر به افزایش بسیار زیاد هزینه های فروش و بازاریابی شرکتهای دانش بنیان ایرانی شده است. بر این اساس شرکت های دانش بنیان توسعه دهنده سامانه های سیستمی در ایران لازم است تا با تعیین بهینه بازار هدف محصول، نرخ موفقیت فروش خود را افزایش دهند. مقاله حاضر با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره (MCDM)2 سعی در ارائه راهنمایی جهت تعیین دقیق بازار هدف سامانه های سیستمی برای شرکت های دانش بنیان ایرانی دارد تا از این طریق امکان موفقیت بیشتر شرکت ها را فراهم آورد. روش پیشنهادی در شرکت دانش بنیان پویش داده نوین به عنوان مطالعه موردی و یکی از تولیدکنندگان ایرانی سامانه های سیستمی اجرا و پیاده سازی شده است. اجرای این روش نشان داد که بازار هدف در ایران می بایست متشکل از برخی مشتریان دولتی باشد. روش پیشنهادی نرخ جذب مشتری را از 06/0 به 13/0 در ماه بهبود داده است.